NEDEN BÖYLEYİZ?

NEDEN BÖYLEYİZ? 2020

Her konuda geleneksel yaklaşım modelimiz ateş bacayı sardıktan yani iş işten geçtikten sonra müdahale etmek. 15 temmuz budur. Terör örgütü yarım asır her yeri işgal ederken seyrettik, ne isterlerse verdik, sonra da ülkeyi bunlardan temizlemek için uğraşıyoruz. Kanser her yere yayıldıktan sonra, müdahale etmek kanseri yok etmiyor. Kanser vücudu yeniden işgal etmek için müsait ortam bekliyor. Hainlik ve çürüme her yere yayılıp Basra harap olduktan sonra müdahale etsen ne yazar? 

Dizilerle körüklenen yozlaşma, ahlaki soykırım, her çeşit şiddet... Salgın halini alan hastalıklar, uyuşturucu, artan kısırlık... Orman yangınları, sel baskınları, depreme dayanıksız yapılan çürük binalar, çevre ve hava kirlenmesi, müsilaj, yolsuzluk, cari açık, sanal kumarlar, küresel bahisler, kripto paralarla kaçırılan milyar dolarlar... Seyrediyoruz. Her konuda geleneksel yaklaşım böyle : Felaket kapıyı çalıncaya kadar seyret ama sakın önlem alma.

Derelere akıtılan zehirler, içme suyumuza karışan kanalizasyon suları, denizlere vahşice akıtılan kimyasallar, kanserojen tarım ilaçları, gıdalara bulaşan glifosat gibi zehirler,  atık sular, çöpler... Yemyeşil çevreye atılan, toprağa gömülen binlerce varil içindeki kimyasal atıklar, filtresiz bacalardan üstümüze çöken zehirli dumanlar, devasa gemilerle ülkemize sokulan milyonlarca ton radyasyonlu hurdalar... İzmir’in Çernobili” olarak bilinen Gaziemirde radyoaktif atıklar nedeniyle ölçülen radyasyon oranı yasal sınırın 7 bin 291 kat üzerinde.

Önce kanalizasyonları denize boşatıyor yani Marmarayı lağıma çeviriyoruz, sonra da milyarlarca dolar gerektiren temizleme krizine giriyoruz. Gaziemirde olduğu gibi önce radyasyon gibi ölümcül atıkları tertemiz çevreye atıyoruz, sonra da seyrediyoruz. Önce göl havzasında havaalanı yapıyoruz, sonra da göl oldu diye şikayet ediyoruz? Önce dere yataklarına göstere göstere çok katlı binalar dikiyoruz, sonra da sel baskını ve heyelanla bir sürü canımız ve kaynaklarımız yok olurken ağlıyoruz. En baştan önlem almak sosyetemizi bozuyor. 

Özetlersek, davranışlarımız bebek düzeyinde. Bebekler kakasını çişini altına yapar, üstünde belenir, sonra rahatsız olur, birinin gelip temizlemesini bekler. Birileri gelip temizleyinceye kadar da ağlar, pisliğinde debelenir. Annesi temizleyici rahatlar, uykuya dalar, mışıl mışıl uyur. Bu benzetme rahatsız edici olsa da acı gerçek bu. Her konuda böyleyiz : Mesela yıllardır bütün pislikleri denize boşaltır, sonra kirlilik içindeki bu denize girer, içinde debelenir. Müsilaj ve kirlilikten sonra canlı hayat sona erince milyarlarca dolar sarfederek temizlemeye çalışır. Ergeneden, müsilaja, Haliçten İzmit körfezin kadar başımıza gelen budur. Önce kirletmesek olmaz mı? Olmaz. Avrupanın milyonlarca ton çöpünü alır, bu çöplerle cennet vatanın içine eder. Sonra da bu çöpleri temizlemek için milyarlar harcar.

Önce deniz kumuyla fay hattında inşa edilen şehirler kurar, sonra bu binalar çökünce depreme karşı dönüşüm plağıyla hurda demirle inşa edilen şehirler kurar. Önce dere yatağına, heyelan bölgesine binalar yapar, sonra bunlar altında kalınca ağlamaya başlar. Önce her yere özel okullar ve üniversiteler kurar, sonra milyonlarca insan bu diplomalar işe yaramıyor diye ağlar. Bu bebek davranışının nedeni aydın ve bilim dünyasını, siyaset ve çalışma hayatını esir alıp zombiye çeviren, insanımızı düşünemez hale getiren Fulbright eğitim sistemidir.

Her alanda böyleyiz. Mesela sağlık alanında sağlığa zararlı ne kadar madde varsa bunları topluma yedirir, içirir. Hatta Avrupanın zehirli diye geri yolladığı sebze, meyve ve gıdaları da iç piyasaya yedirir, sonra da onbinlerce gıda muhendisini bunları tesbit için görevlendirir. Sigara, alkol, fastfood, GDO, mısır şekeri, transyağlar, tarım ilaçları, kimyasallar ile halkı zehirler, hasta eder, sonra da her yıl 800 milyon hasta randevü bulmak için dolaşır. Kendini önlenebilir hastalıklardan dolayı hasta ettikten sonra ithal ilaç, aşı, tıbbi malzeme ve teknoloji için milyarlarca dolar harcar. Son 30 yılda trilyonlarca dolar harcadıktan sonra şimdi cari açığı kapatmak için borç dolar dileniyoruz.

Halbuki daha işin başında önlem alınsa trilyonlarca dolarlık gereksiz harcamaya gerek kalmadığı gibi, sağlıklı toplum olacağız. En basit örnek sigara, alkol ve yarattığı sağlık sorunlarına her yıl harcanan 25 milyar doların son 40 yıldaki faturası ne kadar? Sadece sigaradan her yıl 110.000 insanımız ölürken milyonlarcası da hastalıktan sürünüyor. Alkolizm ve uyuşturucu hızla yayılırken amatem merkezleri açmakla meşgulüz. Artan kısırlık yüzünden tüp bebek merkezlerine harcanan para ne kadar? Hastalıkların önlenmesi ve sağlığın korunması yerine pahalı ilaç ve teknoloji ithali ile dev hastaneler kurtuluş modeli olarak sunulduğu için hasta toplum olmak, hastalıklar içinde kıvranmak kaderimiz oluyor. Her çeşit hastalıktan kısırlığa, müsilajdan çevre kirliliğine kadar önlemek daha ucuz ve kolay olmasına rağmen neden tersini yapıyoruz? Bilimin gereğini yapmadıktan sonra, milyon tane üniversiten olsa ne yazar? Bilimden nasibini almayan bir ülkenin kötü kaderi bu. Fastfooddan mısır şekerine, içkiden sigaraya kadar artan ithalat, işsizlik, cari açık, enflasyon, diyabet ve her çeşit hastalık artışına yol açarken, kıt kaynakları ilaç ve teknoloji ithaline harcıyoruz. 

Küresel sömürü sistemini anlamadan olayların perde arkasını göremeyiz. Gelişmiş ülkeler halkın parasını üretken yatırımlara dönüştürürken, sömürge ülkeler halkın parasını tüketime, ithalata, betona, kripto soygunlara yönlendirir, yolsuzluğa kurban eder, aşırı vergi ve enflasyonla üstüne yatar. Toplanan vergiler ödenecek borçların faizini bile karşılamaz, yeniden yüksek faizli borç verir.

Depremde yüzbinler enkaz altında kaldıktan sonra aklımız başımıza geliyor. Depremin faturası ise yüzlerce milyar dolar. Bu rakama çürük diye yıkılacak milyonlarca bina dahil değil. Yüzlerce üniversitesi, yüzbinlerce akademisyeni olan bir ülkede binalar çürük. Mağara adamlarının yaptığı evler tarihe meydan okurken, teknoloji çağında binlerce mühendisin kontrolünde yapılan binalar çürük diye yıkılıyor. 

Bütün bunların nedeni öngörü ve önlem merkezinin olmayısıdır. Fulbright eğitimiyle öngörü ve önlem yetenekleri felç edilen, zihinleri bitkisel hayata sokulan ülkelerin kaderi budur. II. Dünya savaşından sonra dikte edilen binlerce anlaşma sonucu eğitimden yaşam tarzına kadar teslim alınan ülkelerin kaderi, kördüğüm olan sorunlar içinde debelenmektir. Modern sömürü zihinleri işlemez hale getirmekle başlıyor. OECD verilerine göre, halkın %40’ı okuduğu en basit metni bile anlayamıyor. Entelektüel bir metni ise anlayıp çözebilecek yahut bir konuda araştırma yapabileceklerin oranı %3. İşin içine kanıta dayalı bilgiyi değerlendirebilmek ve karşıt görüşlere bakarak bir sentez yapabilmek girince bu oran %1’in altında. Bunun anlamı, toplumun çoğunluğu ile tartışmaya girmenin anlamı yok, sizin fikrinizi anlayabilecek seviyede değiller. Fulbright sömürge eğitiminin zombileştirdiği bir toplumda kime ne anlatıyoruz?

Pandemiden artan hastalıklara kadar yürütülen hastalık savaşını bile idrak etmekten aciz durumdayız. Bedensel, ruhsal, sosyal ve zihinsel yönden hasta toplum olduk. Her yıl 800 milyon hasta müracaatı ne demek? Bununla övünen başka bir toplum var mı? Sanki hasta olmak imtiyaz, tedavi olmak bir lütuf. Dev hastaneler sağlık anlamına gelmiyor. Harcanan milyarlarca dolarlık ilaç, aşı ve tıbbı teknolojiye rağmen hastalıklar çığ gibi artıyor. Herkes hasta ve randevü bulamıyor. Bu işin sonu nereye gidecek? 

Yaşadığımız çevre bizi hasta eden kimyasallar, katkı maddeleri ve sağlığa zararlı maddeler içeriyor. Küresel şirketler çevreyi kirletirken, sigara, alkol, fastfood, kirli hava… ile bizi zehirlerken, kimsenin sesi çıkmıyor. Sigara, alkol kanser ve kalp hastalığına yol açıp öldürürken, hastalık ve kötülük lobisi evrensel hukuk ve özgürlük diye direniyor. Sağlıkta küresel oyunları idrak ederek gerekli önlemleri alacak Tıbbi istihbarat örgütü yok. Küresel akıl sağlık yönetimlerini DSÖ yoluyla kontrol altına alıyor. Bilim dünyasına yön veren küresel akıl, ülkelerin bağımsız önlem almasını engelliyor. GDO, sigara, alkol, fastfood, katkı maddeleri, tarım ilaçları, mısır şekeri gibi sağlık düşmanlarına dokunan yönetimler, karşısında küresel şirketlerin çıkarlarını savunan AYM gibi hukuk kurumlarını buluyor. Sağlık ve hayatımızı koruması gereken kurumlar maalesef halkın yanında değil. Bu yüzden telef oluyoruz. 2020

 

 KAYNAKLAR